U eri društvenih mreža, političari su postali vlastiti PR menadžeri. Svaka objava, svaki status, svaka fotografija – od potpisivanja dokumenta do rezanja vrpce – završava na Facebooku, Instagramu ili X-u. I sve to uz ton samohvale, kao da se radi o podvigu, a ne o poslu za koji su već plaćeni iz džepova građana.
Politika kao pozornica
Umjesto da se podrazumijeva da je rad zastupnika, ministara ili (Grado)načelnika dio njihove osnovne dužnosti, društvene mreže pretvorene su u pozornicu na kojoj se svaki potez predstavlja kao herojski čin. Objave tipa “Danas sam prisustvovao sastanku” ili “Potpisali smo ugovor” ili „Danas sam ugostio“, ili, ili, ili…dobijaju formu spektakla, iako je riječ o rutinskim zadacima.
Digitalna samopromocija
Političari su shvatili da je algoritam moćan saveznik. Fotografija sa terena, video iz kancelarije, status o “napornom danu” – sve to gradi sliku neumornog radnika. Problem nastaje kada se granica između obaveze i promocije potpuno izbriše. Građani ostaju zatrpani sadržajem koji više liči na reklamu nego na informaciju.
Plaćeni da rade, a ne da glume
Ono što se zaboravlja jeste da političari nisu influenseri, već javni službenici. Njihova plaća dolazi iz budžeta, a budžet se puni porezima građana. Kada se svaka obaveza predstavlja kao lična žrtva ili dar narodu, stvara se lažna slika da oni rade nešto vanredno, a ne ono što im je osnovna dužnost.
Kad se uzleti pa padne
Fenomen samopromocije na društvenim mrežama često ima kratkotrajan efekat. Političar može “uzletjeti” u popularnosti zahvaljujući stalnim objavama, ali jednako brzo može “pasti” kada građani shvate da iza statusa nema stvarnih rezultata. Lajkovi i komentari ne mijenjaju stvarnost – kvalitet života, sigurnost i ekonomske prilike.
Argument.ba/D.M.
